Jak Kinga

Chciałabym pomarzyć o wielkim lotnisku,
fruwałabym nad nim widziałabym wszystko.
Ludzi zakochanych pragnących bliskości
i bardzo samotnych żyjących w nicości.

Siadłabym na skrzydle wielkiego boinga
i niczym bogini albo święta Kinga,
fruwałabym na nim po szerokim świecie,
sól ziemi rozdając tym, co żyją w biedzie.

Soli mi potrzeba białego kamienia,
co ludzi zjednuje i dusze odmienia.
Kamiennych kryształów okruszków niebiosów
żyć bez nich po prostu, na co dzień nie sposób.

autor

AgnieszkaKrysia

Napisany: 2007-07-11 Dodano: 2007-07-11 10:37:51

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie