Jak narkotyk

Twój bystry, przenikliwy wzrok zabija mnie, rozdziera wnętrze...
Spojrzenie zbyt chłodne, a jednocześnie rozpala, sprawia iż zasycha mi w gardle,
puls przyspiesza...
Jesteś jak narkotyk,
kolejną dawką, którą muszę zażyć by dalej funkcjonować,
a póżniej ból, euforia szybko w rozpacz zamieniona,
że odejdziesz..na zawsze
i sprawisz mój odwyk,
od którego nie można uciec,
bo Ty odejdziesz i nie pozowlisz na kolejny złoty strzał.
Dlaczego to robisz?
Czy nie możesz już do końca zostać moim narkotykiem?
Nieświadomy Aniele zdolny jesteś zamknąć za sobą drzwi i wyrzucić klucz..nie każ mi go szukać..
Odejdziesz i już nigdy nie powrócę do nałogu,
dobre lecz bolesne.
Pozwól mi jeszcze mieć odrobinę nadziei,
że narkotyku mój nigdy nie przeminiesz...

autor

Rockmanka

Napisany: 2007-03-21 Dodano: 2007-03-21 15:40:29

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie