jak ślepiec bez nadziei

http://w925.wrzuta.pl/audio/8bl94O3jYSH/dzem_-_jeden_z wyczajny_dzien

Brnę w ciemnościach
jak ślepiec
nie radząc sobie z niczym

zatapiając się w bólu
próbuję odbić się od dna
lecz bez pomocnej dłoni
nie dam rady

Znikąd bliskiej duszy
winą obarczając samą siebie-
z pewnością zasłużenie...

Do końca pragnąc
schronienia w silnych ramionach
żyjąc w wiotkim
u kresu sił ciele...

Zdając sobie sprawę
żegnam się z nadzieją
która jest
lecz dziś nie dla mnie

autor

Beata K.

Napisany: 2010-01-24 Dodano: 2010-01-24 22:34:30

Ten wiersz przeczytano 779 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie