Jedyna myśl
Nie wiem, jaki jest świat.
Nie wiem, dlaczego pokochałam Cię tak...
Może dlatego, że...
Och, wstrętna myśli, odejdźże!
Daj spokój mnie, nieważnej osobie,
zmieniającej się we wszystkie nowie.
Daj spokój memu światu-
niepolerowanym lustrze pełnym matu.
odejdź, proszę, idź gdzieś daleko,
gdzie mgła rozlewa się, biała jak mleko.
I nie wracaj więcej już,
bo moje szczęście jest tuż- tuż...
Dla Ciebie... wierzę, że zaczekasz, że zrozumiesz... Wierzę.
autor
magnolka
Dodano: 2006-09-08 15:59:16
Ten wiersz przeczytano 392 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.