Jego charakter (uważaj na niego..)

Tu łypnie okiem
Tam szurnie
Przebiegnie za miotłą,
Zawadzi butelkę pustą.

To ona, prawda.

Żenująca,
Nadziana niemocą i niezrozumieniem tego,
co poznać bezpieczne nie jest.
A on dusi się we własnym sosie
nie znając jego obrzydliwie przewidywalnego, kwaśnego smaku.

Zapleśniałe skarpety w zapomnianym koszu
do którego ma jakby chęć zaglądnąć czasem
(ale strach zwycięża)…
Może to i dobrze bo lepszy będzie zewnętrznie.
Inni modlić się powinni by nie przesiąkł sobą,
By nie przyznał „tak, to ja, taki jestem”

Lepsze chyba mniejsze zło nieszczere…

autor

arszenick

Dodano: 2006-12-20 14:59:11

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie