jesień

przyszła jesień
zupełnie nowy stan
nie ma wiatru
nie ma spadających liści
melancholia odpłynęła
z ostatnią znaną mi osobą

pozostało mi towarzystwo drzew
krzyży i tulącej się do mnie
szklanki spirytusu

podobno gdzieś w odległym tu i teraz
obijam się o zbitą masę tłumu
podobno to dobrzy ludzie
lecz są tak nieprawdziwi jak
pudełko trójkolorowych szachów

podobno otwierają serca przede mną
karmią mnie mielonym i miłością
chcą podbiec i przytulać
podobno czekają tylko na moje przyzwolenie

niech czekają

ja wolę szklankę spirytusu

autor

Wroobel

Dodano: 2004-12-05 13:44:03

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie