Jesień w kurorcie.... Proza.

Przez kopułę drzew sączą się jasne promienie słońca,
nadchodząca jesień wciąż żyje jakby
wspomnieniem słonecznego lata, bo są nieraz dni
cieplejsze niż w lipcu.
Ostatnie róże otwierają swoje aksamitne pąki,
wypełniając powietrze intensywnym aromatem,
klomby z kwiatami szarzeją, piękno przemija
na długie miesiące, tylko owoce asparagusa
czerwienieją w rogu klombu.
Alejki spacerowe przystrojone niby wielką koroną
sklepieniem złocistopurpurowych liści,
które trzymają się jeszcze na gałęziach, choć
pojedyncze okazy z drżących topoli
majestatycznie lądują na ziemi.
Wszystko mieni się przepychem barw,
gdy promienie padają na mieniące się wszystkimi
odcieniami złota i czerwieni liście klonów.
Często o poranku nad kurortem wisi gęsta mgła,
gdy opadnie na liście topoli i osiki połyskują
niby perły krople rosy.
Z wyłożonego niebieskimi kafelkami basenu
strużki wody mienią się w słońcu
jak sznury diamentów.
Czasami niebo ma barwę spłowiałego błękitu,
wieje nadal ciepły wiatr, a w sadach drzewa
uginają się pod ciężarem owoców.
Wysokie buki o pniach jak szare, marmurowe kolumny
ze złocącą się koroną liści nad płynącym potokiem, gdzie
woda tryskając ze stalowego źródełka szemrze cichutko
zapalając się złotymi refleksami zachodzącego słońca.
W powietrzu czuć lekki chłód wrześniowego wieczoru.
W spokojne noce wszystko się zatraca w granatowym
błękicie wysokich świerków poruszanych
podmuchami jesiennego wiatru
zawodzącego dziką pieśń.



Tessa50

Kochani, nie zauważyłam, że źle zaznaczyłam rodzaj wiersza, przepraszam, dziękuję , już poprawiłam, cieplutko pozdrawiam :))

autor

Tessa50

Napisany: 2010-09-15 Dodano: 2010-09-16 12:27:31

Ten wiersz przeczytano 835 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie