Jesień życia
/ z tomiku: Z głębi duszy /
jesień życia po świecie wędruje
białe stopy dotykają ciepła rudych traw
oplata warkoczem mgły w porannych
strugach
tańczy na polach pląs szeptu i żalu
kroczy dostojnie ta wytworna dama
włos srebrem rozwiany a oczy zamglone
lśni jak rusałka w poświacie księżyca
samotność wypełnia skołatane serce
wędrówką w nieznane utrudzona srodze
patrzy na liście spadające z drzew
to jakby zarys iście człowieczego losu
lecz młodzieńcze serce wciąż przy sobie
ma
jesień doświadczeń zgromadziła wiele
układa je w księgę przysłów i mądrości
wspomnienia często przeplatają troski
radości i smutki bywają stęsknione
miłość co kiedyś ożywiała serce
razem z przyjaźnią z wiatrem odpłynęły
zmęczona długą wędrówka przeznaczenia
jasnymi dłońmi zamyka życiu oczy
przez gruzy wieczorów i popioły świtów
przy blasku księżyca dziś do gwiazd
umyka
ciemnym obrazem w ludzkiej wizji staje
choć nie wiadomo co nam w darze niesie
Tesss Perth,17.9.2oo8r.
Tesss
Komentarze (23)
wiersz w ciekawy sposób przedstawia uroki jesieni....
pięknie piszesz o jesieni, która zbliża sie powoli do
każdego, niesie ze sobą tyle wspanialych chwil,
niepowtażalnych przeżyć i zadumy nad tym co mija ...
Dobrze ujęta refleksyjna rozprawa nad losem i życiem.
Jesień niesie ze sobą przedwiośnie, wiosnę i lato,
więc ma co wspominać i kiedy głowa skołatana mądrością
życiową zwykle jest za póżno aby wyciągała już te
właściwe wnioski dla siebie. Wiersz ładnie napisany.
jesień, droga, smutek, żal.wszystko to w tych słowach
Jesień życia i doświaczeń - przepiękny jak zawsze
wiersz, skłania do zadumy i refleksji i nad naszym
życiem.
Treść i forma mistrzowskie.
A mi trudno uwierzyć, że bez rymów, tak lekko i
płynnie się go czyta- czuć magię pióra!
Pieknie piszesz o tej naszej jesieni i jest w Twoim
wierszu wszystko co powinno tworzyc ten niepowtarzalny
jesienny klimat pelen melancholii i zadumy nad zyciem.
ładny, choć smutny wiersz- skłania do refleksji...
W jesieni życia tak jeszcze wiele się dzieje, chociaż
nie wiadomo, co jeszcze.Pięknym piórem wiersz
napisany.Jedenasto i dwunastozgłoskowiec.
W wierszu tyle prawdy i niespodzianek,jak w naszym
życiu.Chciałoby się rzec jak nasza zlota
jesień,śliczny refleksyjny wiersz.
Wspaniała refleksja w kontekście życia jako wędrówki
;)
Jesień życia nie musi nieść samotność.Dobre
metafory.Piszesz bardzo ciepło i obrazowo
Jesień życia jak jesień w przyrodzie, ma swoje
niepogody burze i zawieje, może też mieć kolorów
niezliczone odcienie, piękno niepowtarzalne co się
szczęściem śmieje.
wiersz skłaniający do zadumy i refleksji: przemijanie,
coś nie załatwione, uleciałe, pytanie o cenę...
dojrzałe pióro, nienaganna forma
Ładny refleksyjny wiersz o jesieni, która do nas się
zbliża wielkimi krokami, u Ciebie zaś już chyba
minęła.