Jesienne wierzby płaczące

Co się z nami stało? Kiedy miłość rozpoznałem? Czy przyjaźń to było za mało? - Ja od zawsze Cię kochałem...

Liścia czerwienią i serca biciem
Odmierzam poranki barwą twych słów
Idę sam drogą zwaną życiem
Dookoła nie ma znajomych głów

Umrzeć chciałbym jesienią
Kiedy wszystko odchodzi z milczeniem
W parku liście się mienią
Ja usnę,zabity zmęczeniem

Ułożę się na zieleni trawie
I tylko wierzby opłaczą mój zgon
Potem kruki przylecą po sprawie
I przyjdziesz,rzekniesz - "to on"

Tak bardzo chciałbym odejść
Pociągiem na koniec świata
Choć bliżej do Ciebie podejść
Nadrobić stracone lata...

autor

Vergil

Napisany: 2007-10-01 Dodano: 2007-10-06 18:43:49

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie