Jesienny dramat liści

Ach wodo – wielka i czysta
– odbijasz słońce i gwiazdy...
Jestem pożółkłym liściem
na twojej - zimnej tafli.

W byle kaprys wiatru, pogody
połkniesz także mą lichą łódkę
i znikną – z powierzchni – dowody
mojej podróży smutnej.

Ż-ona – wróci do swego s/p-okoju,
a – poeta – znow się zamyśli.
Dla niej – kaprys - jej woli... - Cóż moje?
Mój... - jesienny jest dramat liści.

28.06.93(?)

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2019-10-10 Dodano: 2019-10-10 07:41:29

Ten wiersz przeczytano 1733 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie