JEST TAK JESIENNIE

Mgła uniosła
białą sukienkę,
krople rosy
na sieci pajęczej,
spija słońce.

Na winorośl "spadło"
stadko wróbli,
wesołym ćwierkaniem
ogłaszają, tu są jeszcze
owoce przejrzałe.

Przy drodze już bez liści
jarzębina w czerwieni
rozgląda się pytając,
komu oddać korale -
zanim mróz je pobieli…?

Jesień, jesień, jesień,
chodzi po lasach, polach,
po królewsku dostojna,
w spotkanych taflach wody
jak w lustrach się przegląda.

autor – Zdzisław Zembrzycki

autor

zdzisław

Napisany: 2016-10-28 Dodano: 2016-10-28 22:24:48

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie