Jestem
Gnój
mówią, widzą
Jestem
A czuję się piórkiem
które wyleciało z poduszki
zbudzone z pięknego snu
Wśród promieni słońca
letnich tych barw - opadam
czuję chłód
Szukam poduszki
lecz szary niczym kurz
pomiatany - wciąga mnie świat
przez wielką rurę - jak śmiecia
jak każdego z was
Kiedyś ludzie a teraz tylko kurz
mam alergie na nich
co za absurd
jestem taki sam
Słońce zachodzi
jak wszystkie nadzieje
czy to śmierć?
mówili ze przychodzi jak sen...
autor
obcyy
Dodano: 2009-07-28 14:27:14
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Nie znajdziesz już swojej poduszki - zniszczyłeś ją w
poprzednim wierszu.
Ten mówi o zagubieniu ...