JESTEM...
Inspiracja: wiersz J.Kofty
To się tak jakoś stało
samo
jestem we wszechświecie
rozmazaną plamą
czasem jak ćma lecąca
ku promieniom słońca
coraz bliżej ognia
coraz dalej od dnia
to co we mnie dobre
może uciec w obłęd
czy powrócić zdążę
bo wciąż dokoła krążę
to się tak jakoś stało
samo
jestem pyłkiem w kosmosie
rozmazaną plamą...
Barbara Szuraj
autor
Basia1202
Dodano: 2018-05-22 18:55:41
Ten wiersz przeczytano 743 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Refleksyjny, piękny wiersz.
Miłego wieczoru Basiu:)
Ładny wiersz. Podpisuję się pod wierszem dwiema
łapkami :)
Myślę Basiu, że nie tylko Ty masz takie myśli. Czasami
zdarza mi się myśleć podobnie:)
Pozdrawiam
Marek
witaj Basiu czasem też tak się czuję jak ćma
:))-pozdrawiam
https://www.youtube.com/watch?v=Pl48SJXcWtc
Pozdrawiam Basieńko.
Cieszę się że jesteś i piszesz :)
świetnie Basia jak zwykle:) pozdrawiam
Czasem się nam wydaje, że coś samo się dzieje, a to
przecież los nasz decyzjami sieje... :)
wobec wszechświata jestesmy małym pyłkiem
pozdrawiam Basiu:)
Ładnie ujęty temat.
na pociechę powiem ci żeś nie sama
taka rozmazana plama
takich plam spotkasz do koła wiele
i tu i tam nawet w kościele
a każda swoje przyczyny ma
by je pokonać życia potrzebne dwa
więc się nie przejmuj bo one miną
a jak są to witaj je z wesołą miną
Udany ciekawy wiersz pozdrawiam