jestem-będę

chcę krzyczeć
chcę płakać
przyjaciela za rękaw złapać
wstrząsnąć za poły
by pojął że świat nie jest zły
zli nie są ludzie
są
zaślepieni
zagubieni
zasmuceni
i pomocna dłoń nasza
potrzebna im jest jak
deszcz co trawę zrasza
niech pojmie niech zrozumie
on jak nikt to umie
gdy wreszcie
odnajdzie swe szczęście
a ja będę patrzeć
zza firanki
dyskretnie i cicho
by nie zbudziło się kolejne

licho

zapomnij o swoich obawach Ja przyjacielem - jestem nie - bywam...

autor

Aisza___

Napisany: 2006-12-14 Dodano: 2006-12-14 17:46:48

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie