Jestem romantykiem

Śpieszę się powoli choć każdy mój krok wywołuje trzęsienie ziemi

Nie mam siły być emocją
Patrzeć w oczy wspomnieniom
Nie płaczę gdy mam do tego powód
Buntuje się przeciwko młodości

Zachwycam się czerwieniom księżyca
W złowrogim omenie widzę piękno nocy
Z nieszczęśliwą miłością piję jeden dzban
Nektarem bogów zapełniony do granic

Walczę ze swoją wiarą głęboko wewnątrz
Gdy wspominam te dni i myślę o zemście
Nie wiem już gdzie to uczucie
W kim ma ostoja teraz leży

Czuję tylko ten powiew

Gdybym mógł zabić pamięć

. . .

Ale nic nie zmusi mnie do tego bym obudził się o poranku i poczuł nóż wbity w serce lub truciznę na umyśle

Dla osób czujących to samo...

autor

ZeU

Napisany: 2007-04-19 Dodano: 2007-04-19 17:29:42

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie