JESTEM TYM WSZYSTKIM

Hmm, drogie Panie, na całe szczęście dla mnie, to
jedynie fikcja literacka, jak większość mojej pseudo
twórczości :), aczkolwiek bardzo dziękuję za tak
dogłębne komentarze, cieszę się, że ktoś się nad tym
dystychem zatrzymał :), wielkie pozdro

Można przyjmować od innych zarzuty i nie reagować
tylko...jaki to ma sens? Przecież czytelnik doskonale
wyczuwa drugie dno wiersza , które mówi że podmiot
liryczny cierpi z powodu tak negatywnej oceny jego
osoby.Czemu nie zmierzy się z zarzutami? Nie walczy?
Nie broni się? Poprzez swoją inercję sam skazuje
siebie na wewnętrzną udrękę.
Jeśli uważa że oceniono go krzywdząco powinien
ZAREAGOWAĆ .Jeśli jednak zgadza się z potępieniem
jakie go spotkało i nie zależy mu na zmianie opinii
osoby która go w ten sposób postrzega musi ten fakt
zaakceptować i nie rościć do niej pretensji.Musi się
wyzbyć również poczucia krzywdy(no bo skoro sam uważa
że to prawda....).Tak czy inaczej bierność podmiotu
lirycznego nie jest stosowna.W życiu należy walczyć o
swoj wizerunek.Sami go przecież kreujemy.Dla
siebie(swego komfortu wewnętrznego) i dla innych
(byśmy się z zadowoleniem mogli przejrzeć w ukochanych
oczach). Z gorącą zachętą zmiany postawy
pozdrawiam.Myślę również że adresatce wiersza bardzo
zależy na bohaterze wiersza ( w przeciwnym przypadku
przeszłaby nad jego zachowaniami do porządku dziennego
bez emocji, z obojętnością).

Bądź kim chcesz...lecz szanuj siebie...dla mnie jesteś
jednym z nas, który między wiersze chowa swe marzenia
i cierpienia...Życzę Ci więcej optymizmu :)