Jesteś...
Wiem, że jesteś,
ale nie wiem
do których drzwi
pukać...
A może tak,
wszystkie one
prowadzą do
Ciebie...
Jak powietrze
w piersi wnikasz,
pozwalasz żyć,
szukać...
Szepczesz cicho,
dajesz znaki
na ziemi i
niebie...
W każdej cząstce
we wszechświecie
odkryć prawdę
może
ten co żyje
harmonijnie
z całym światem
bożym...
Trzeba oczyścić swoje wnętrze z tego co złe, wyciszyć się...a wtedy potrafimy wiele dostrzec, zrozumieć, pojąć...
autor
Jolcia
Dodano: 2006-11-28 13:39:58
Ten wiersz przeczytano 610 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.