Jesteś
Słowo „jesteś” – nutka
radosna,
Mleko z miodem, placek z jabłkami.
To śpiew ptaków, woń łąk – wiosna.
Cudne słowo między słowami.
Smak ambrozji to słowo
„jeszcze”,
Gdy Twe oczy rozkoszą zaszklone.
Przejmującym do wnętrza dreszczem.
Jakże miłe i trochę szalone.
„To do jutra” – sól na
otarcie.
Drzwi zamykasz, znikają nieba.
Myśl – ptak, ku nim szybuje
uparcie.
Jutra pragnie bardziej niż chleba.
Słowo „żegnaj” przynosi
jutro.
Trafia celnie, powala, depcze.
Przecież „jesteś” było tak
krótko.
Przecież „jeszcze” miało być
jeszcze.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.