Jesteśmy

Jesteśmy jak pionki na swego życia froncie,
dajemy się co chwila strącać z szachownicy,
bezustannie własną piersią broniąc w zamęcie,
wartości przewlekle pokorni niewolnicy.

My jak te karty, które los tasuje wiecznie,
bez meldunku w tragizmie - ciągle braknie par.
Kolejne rozdanie mogoło być lepsze - lecz nie!
Nierozsądnie tracimy skrzydła, kończąc jak Ikar.

Jesteśmy jak Prometeusz, któremu Etheon,
bok rozrywa bezlitośnie każdego ranka.
W zastanowieniu uwikłani skąd się nam wzięło
powiedzenie, że nagle przebrała się miarka.

Znajdując odpowiedź, przecież nikt się nie cieszy,
nawet gdy do celu trafiamy w samo sedno.
Dziecięciem wychodzimy z rodzinnych pieleszy,
z rumieńcami, które z czasem śmiertelnie bledną

autor

Arturro

Napisany: 2020-02-07 Dodano: 2020-02-07 11:14:57

Ten wiersz przeczytano 848 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie