jesteśmy tylko ludźmi…

Wielu znajduje w tobie zewnętrzne piękno
Ale patrząc w twoje oczy widze więcej,
widze głębiej, widze cię nie tak jak każdą.
Zamknąłaś okna duszy swej czym prędzej
Lecz zdążyłem zauważyć gożką prawdę.
Zobaczyłem twój cały świat wewnętrzny
Płaczesz, ale nie oczyma i to jeszcze mało
Nikomu niemówisz co cię tak męczy
Nikt chyba i nierozumie, że coś ci się stało
Ale ja czuję, widzę w każdym twoim ruchu
Jakoś jest inaczej, inaczej na świat patrzysz,
Już wiem! wiem co to za plama smutku
To gasnące kochanie i tego nieprzeinaczysz,
Widzisz że zrozumiałem, choć znamy się krótko.
Zrozumiałem bo czuje się tak samo
Jeszcze do niedawna także kochałem
Mam w sobie gorącą palącą się plamę
Ale płomień już słabnie, już zapomniałem..
Nie! Nawet niepróbuj jej całkiem wyżucić
Przypomnij jak było fajnie, gdy byliście razem
Lepiej weź ją w swoje ręce i spróbuj uśpić
To zrobić jest ciężko, więc zróbmy to razem
I wkrótce miłość znów się obudzi
bo przecież jesteśmy tylko ludźmi…

autor

malinkin

Napisany: 2003-12-16 Dodano: 2004-06-05 19:55:25

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 142

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie