Jeszcze wczoraj

Kiedy żałobie towarzyszy cisza,
i widzę oczy wypłakane bólem,
to smutna dusza nie potrafi pisać,
bo pustkę czuje.

Słowa rozpaczy cisną się na usta,
ostatnia łza już opłakała ojca,
kanapa w rogu stoi taka pusta,
i żal pozostał.

Z każdego kąta tchnie pejzażem wspomnień,
ściany pokoju patrzą wciąż miłością,
„Czuję, jak gdyby stał tutaj koło mnie”
jestem przy tobie.

Myśl chce odpocząć, ale nadaremnie,
szuka przystani, w której nie ma świtu,
czułością dłoni całą rozpacz zdejmę,
chodź tu się przytul.

autor

magda*

Napisany: 2013-02-12 Dodano: 2013-02-12 00:06:07

Ten wiersz przeczytano 2247 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie