Już czas
poranek z prześwitem słońca
jeszcze mgłą spowity
różowe obłoki
flamingi brodzące w błękicie
cisza ziemię
skrzydłem Anioła
jak balsam
musnęła kojąco
wszystkie niepokoje
w oddali horyzont
kusi niewiadomą
początek to
czy koniec...
jaskółki z gniazd wyfrunęły
z niepokojem usiadły
na drucianej pięciolinii
one wiedzą
już czas
autor
karmarg
Dodano: 2016-09-10 10:15:17
Ten wiersz przeczytano 2635 razy
Oddanych głosów: 69
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (79)
melancholijny, piękny wiersz
Zapachniało melancholią, ładnie, przyjemnie bardzo.
Pozdrawiam:)
Ładnie :) pozdrawiam i głos zostawiam +
bardzo ładnie:)
dzień dobry, wróciłam po dwu latach nieobecności.. co
u pani słychać..piekny wiersz..pozdrawiam
dziękuję za miłe odwiedziny oraz komentarze:-)
Bardzo piękny wiersz o końcu lata?
Mariannko, o tak już czas na ostatnie letnie dni,
które kończą się wyjątkową pogodą jakby lato chciało
zrekompensować się za nieudane lato nad morzem;)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech zostawiam:)
Bardzo, bardzo pięknie:)
Pozdrawiam
Bardzo miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny oraz komentarz
To takie cudne i jeszcze piękniejsze niewiadome
przytrzymane linia horyzontu, gdy wiemy, że ptaki od
nas tam właśnie... po inne, nowe...
Pozdrowienia przyprawione jesienią.
Uwielbiam jesienne poranki, takie nieprzewidywalne,
latem to co innego. slonce wstaje w czerwieniach,
czyste, gotowe do boju, a jesienia tak ledwo
przedziera sie przez horyzont,mgly ciezka pierzyna
kaza mu jeszcze pospac. Sliczny wiersz.Pozdrawiam.
Kali
Już czas. Te dwa słowa tyle smutku , zadumania w sobie
niosą. Kończą zawsze coś w naszym życiu. - Piękny
wiersz, Miłego dnia.
dziękuję wszystkim nowym gościom za przeczytanie i
miłe komentarze:-)
cudny...
Przyroda kieruje się swoimi prawami - jaskółki są tego
dowodem - Pozdrawiam