Kącik duszy... [Czarna brama]

Ciemny kącik mojej duszy,
Który został mi na własność.
Właśnie krztusi się i dusi.
Bo znikła całkowicie jasność.
Potokami łez ociekam,
Kiedy jestem sama.
Nie narzekam, nie uciekam.
Do rana pamięć zostanie wymazana.
Pozostanę sama sobie,
Zostawiona z Bogiem.
Okrzyknięta, okłamana,
Zewsząd przez wszystkich wyśmiana.
Oprócz tego pozostanie,
Czarna, stara, straszna brama.
Nie przekroczę nigdy progu,
Bez względu na to,
Jak bardzo zostanę ukarana.

Dla wszystkich, którzy przeżywają to - co ja.

autor

Kiva

Napisany: 2006-12-21 Dodano: 2006-12-21 22:35:41

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie