***kakofonia ciszy***

cisza...
tak lekka
chowa się
wśród ciemności
między ogrodami

chora miłość
skrapla się
pod powiekami
i broczy wargi
zbędnym wyznaniem

dowód istnienia;
niemy sprzeciw
z pełnymi krwi ustami
wypowiedziany:
Julia umiera

blade lico.
i miłość spóźniona
na chwilę
by trwać...

zimne wspomnienia
otulone dłońmi
przy łonie
zasypiają

zimny oddech
na skórze
wśród jęku

ostatnie słowo
z namacalnym drżeniem
żalu

(...)

wstaje świt
i nowe tchnienie.
trup u stóp
się ściele.

mokre cierpienia
zapętlają się
na palcach

Julia umiera
po raz drugi...
na wieki.

Ponad wyżyny własnej niemocy wznieść się na palcach by dotknąć szczęścia... choć na chwilę.

autor

Fifeczka

Dodano: 2006-12-19 15:33:36

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie