Kamienie

ku przestrodze

Kiedyś nadejdzie czas rozliczenia.
Ze wszystkich grzechów.
Ze wszystkich uczynków.
Ze wszystkich spraw
małych i wielkich,
banalnych i wzniosłych.
Codziennych.

Kiedyś nadejdzie czas podsumowań,
bilansu całego życia.
Tych wszystkich dni.
Tych wszystkich nocy.
Tej każdej z najkrótszych chwil...

Co dałem światu dobrego od siebie?

Kochałem – nie wyszło mi to na zdrowie...
Wierzyłem – nie umiałem znaleźć w tym oparcia...
Starałem się pomagać – jak widać nieudolnie...
I być bezinteresownym – chyba nie warto...

Dziś znaczy to wszystko prawie tyle co nic.

A czego żałuję szczerze?
Dzisiaj już tylko jednego:
że stałem się jak kamień,
zamknięty, zimny, pozornie twardy...

Nie bądź jak kamień. Nie stój.
Nie wytrzymuj wszystkiego...
Bo kiedyś te kamienie drgną,
i polecą w końcu jak lawina,
i rozsypiesz się...

autor

Adnotacje

Napisany: 2005-07-15 Dodano: 2005-07-16 00:01:41

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie