Karuzela
Dostałeś własny, niepodzielny bilet.
Wsiadasz i jedziesz,
choć dokładnie nie wiesz,
czy windujesz w niebo,
czy fruniesz,
czy płyniesz,
czy kręcisz się w kółko,
czy pędzisz przed siebie.
A może tkwisz w miejscu, a wszystko
wiruje,
tylko ty bezradnie nogami przebierasz?
Widnokrąg się zmienia, biegną
krajobrazy,
obraca się ziemia i niebieska sfera,
neonowe światła śmigają przed tobą,
domy i kościoły spłaszczone od lotu,
gwałtownie opadasz, znowu się unosisz,
wokół ciebie inni tańczą do zawrotu.
Groźnie balansują luzackie dzieciaki,
nie rozróżniając co odjazd, co real,
bo jeszcze nie znają wartości
wejściówki,
że się nie załapią na następny seans.
Ślizgasz się po wizjach, doznaniach,
odbiciach,
z czasem cały obraz staje się ulotny,
jakąś niewymierną, wielobarwną wstęgą...
Zaskakuje szybkość i odruch wymiotny.
Choć mechanizm zwalnia, głowa nadal
krąży
i dziurawe plamy wiszą przed oczyma
i w duchu się modlisz , żeby podczas
zejścia
ktoś bliski za rękę mocno cię
przytrzymał.
anna
Komentarze (67)
Świetny opis jazdy na karuzeli(życia)...a
najważniejsza jest ta silna ręka kogoś obok...
Super wiersz! Pozdrawiam z uznaniem Aniu :)
i na drodze nie stanął przy odruchu owym,na poważnie
karuzela życia karuzela marzeń, zdarzeń, losu ,
przeznaczenia a to wszystko mendli się i odmienia,
dobry wiersz
tak jest Anno, życie to nieustanna karuzela.
Tak chyba jest... moc serdecznych pozdrowień
Tak wygląda świat w szalonym pędzie!
Niezwykły obraz codzienności. Zatrzymaj się człowieku
i pomyśl, a może zwolnić tempo..............!
Serdeczności Anno, miłego wieczoru:-)
dobry nietuzinkowy przekaz ...zakręciłaś na tej
karuzeli i nie wiem czy to real czy odlot w
nieznane:-)
pozdrawiam:-)
Świetnie i oryginalnie opisana jazda karuzelą. Gdyby
nie tytuł, to myślałbym, że to jazda do nieba. :)
Pozdrawiam najserdeczniej
i od przemyśleń aż zawirowałam, świetny wiersz :)
Wymownie.
Pozdrawiam:)
Koło będzie się kręcić dopóty człowiek nie nauczy
kochać sercem. Radosnego dnia życzę :)))
zatrzymałam się na chwilę, karuzela zmusiła mnie do
przemyśleń
pozdrawiam serdecznie
Karuzela życia...
Pozdrawiam serdecznie:)
świetny wiersz.
W życiu trzeba umieć przychamować. Pozdrawiam
serdecznie.
Tak się rozwirował,że szukał pomocy. To frajda dla
dzieci. Mnie kiedyś poniosło licho za Toronto na
diabelskie kolejki i inne wirujące maszyny. Zaliczyłam
uparcie wszystkie. Teraz tylko oglądam i podziwiam. To
jest nie dla ludzi. Można ze strachu umrzeć.
Pozdrawiam Aniu.