Kasztanowa Dziewczynka

Dla mnie samej...

Była sobie Kasztanowa Dziewczynka.
Dziewczynka, która długo dziewczynką nie pozostała.
Zagubiona,
Sama w sobie siebie szukała.
Nikogo, prócz siebie pokochać nie chciała,
I tak bardzo się starała,
Tak bardzo pragnęła-
Cienia,
Co swą ciężkością przykryć jej wady i błędy zdoła.
-Znalazła.

I sama swym katem się stała,
I sama ze swym bólem została,
Bólem, co ją wyżerał-
Od środka.
Prościej mówiąc-
O jej samotności ta zwrotka.

Któregoś dnia,
Gdy rano opromienienie Słońca ujrzała
-zrozumiała.
I dalej tą samą kasztanową dziewczynką pozostać nie chciała.
Wzleciała-
Wśród chmury-marzenia…
I znów się zgubiła,
Poddała,
Gdy zrozumieć się miała
I znaleźć się chciała-
Umarła.

Kasztanowa Dziewczynka,
Która sama w sobie się skryła,
Już dawno nie żyła.

bo udało mi się samą mnie pokonać...

autor

kłapuch

Dodano: 2007-05-21 22:11:34

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie