Katyń

Wśród mroku strach i cierpienie trzymały się za ręce.
Strach wielki, ukryty w piersiach żołnierzy.
Cierpienie wyryte w ich twarzach i ciałach zimnych.
Brat obok brata,w jednym dole leży.
Strzał, krew, śmierć.
Strzał, krew, śmierć.
Katyńskie drzewa tysiące razy to widziały.
To już ostatni idzie na rzeź.
Nie ma nic, prócz głowy i przytkniętej do niej lufy.
"Odpuść nam grzechy jak i my odpuszczamy."
Ostatnie słowa z ust jego padły
i on padł.
W dół śmierci,do swych braci polskich.
Jego krew z ich krwią zmieszana,
pod grubą warstwą ziemi leży.

autor

życie

Dodano: 2010-12-23 14:22:16

Ten wiersz przeczytano 684 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie