każdy ma swoją Golgotę

moja wypuściła pędy
w stronę nieba odmiennego
obcego

może to i lepiej że nie pod ziemię
słoną od łez
gorzką od modlitw niewysłuchanych

w stronę nieba
malutka strużka krwi się przeciska
jest w niej kropla każdego z nas

mieszkamy obok siebie
ciszą

zasiedliliśmy świat
człowieczym oddechem
posadziliśmy trawy

oddzieliliśmy się od siebie
murem betonowych ścian
od których tylko echo
odbija modlitwy o jutro

każdy ma swoją Golgotę

moja wypuściła pędy w stronę nieba
pytając o sens ludzkiego

autor

Bedal

Napisany: 2016-03-25 Dodano: 2016-03-25 16:15:07

Ten wiersz przeczytano 1012 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie