Z każdym dniem tygodnia

Czas ciągle się wlecze, na przekór myślom moim
Tkwię wciąż w tych ścianach, zamkniętej klatce szarej
Chciałbym być już tam, z tą piękną różą w dłoni
I poznać, co wciąż zagadką, co nadal niepoznanie

By objąć wzrokiem, by stać się bardziej realnym
Zdarzeniom nadać sens, zrozumieć ze warto czekać
By być kimś więcej, kimś niemal namacalnym
A chwila ulotna, przestanie nareszcie uciekać

Siedzę po nocach samotnie, wpatrzony w obraz ciemności
Czekam na dzień kolejny, kolejne godziny nadziei
I myślę, co jej powiem, jak zrobić prezent radości
By obraz mojej osoby w jej oczach się nie zmienił

Wiesz, kto chaos w mój byt cielesny wprowadził
I chociaż nieśmiałość za gardło mocno ściska,
Największe prawdy świata z uśmiechem bym Ci zdradził
Nie wiesz nawet Najdroższa jak stałaś mi się bliska...

autor

Głos z szafy

Dodano: 2004-09-10 02:56:36

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 66

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie