kiedy podnoszę sie z leżaka

nie umiem pojąć świata, stoję przy barze w Colakli.
proszę gin and tonic. za mną starość, na chudych nogach
z wielkim brzuchem. on mnie jeszcze dzisiaj chciał, między
piętnastą a szesnastą. dziwny jest ten świat,gdzie nie znają
Niemena. znają jak się masz kochanie. mam. mam zamiar niedługo
umrzeć, Jero. nie, nie tutaj.tutaj napiję się drinka, bo już
się czają, setki nowych przedziałków, moje własne białe myszki,
między piersiami.

autor

joanbielsko

Dodano: 2009-10-22 17:41:41

Ten wiersz przeczytano 999 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie