Kiedy umierała..

Dla Ani, której nigdy nie pamietam, bo odeszła za wcześnie...

Ciemny, śnieżnobiały szpital.
Zimne metalowe łóże.
Cisza.
Zamykam oczy, myśląc, że to zły sen.
Zaraz będzie tysiące obcych twrzy, niezrozumiałe słowa i gesty.
Brak wiary i nadziei...
I ta ogromna pustka zwana samotnością...
A pod poduszką trzymam wielkie anielskie pióro i modle się o cud...
"Aniele Boży Stróżu Mój"
Żadnej odpowiedzi....
Dla mnie nie ma już ratunku.
Składam ręce i modle się ostatkiem sił.
-Boże czy to dziś?
-Córeczko śpij. Masz gorączke.
-Odchodzę mamo.
-Nie odchodzisz poprostu zasypiasz...
-Mamo, a czy Ty widzisz to światło... te wielkie skrzydła....jakie one piekne!
-Kto córeczko?
-Anioły.....

A ja wierzę w Anioły....

autor

gochacz

Napisany: 2006-08-10 Dodano: 2006-08-11 15:31:45

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie