Kiedy ziemia wykorzenia krzyże
najwyższy czas
by złudzeniom
zedrzeć brunatną skorupę
ziemia pamięta
i kruszy karłowate krzyże
w blasku fleszy
słońce haftuje szare kości
osika drży w milczeniu
a strach ulatuje
jak kiedyś
dym nad Sołą
autor
czerges
Dodano: 2023-02-26 21:18:49
Ten wiersz przeczytano 1149 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Piękny, smunty wiersz, choć w sumie nie wiem czy słowo
piękny w tym konetekście jest adekwatne?
Pozdrawiam, dobrego wieczoru życząc, Czerges