Kilka słów o fascynacji

Fascynacja drugim człowiekiem
Rodzi się w chwili, często nazywanej magiczną
Kiedy nasz wzrok niczym ptak buduje gniazdo na jego ciele
I pragnie wracać do niego, w swej pamięci gdy znika z jego pola widzenia

Jest podobna do fascynacji dziecka zabawką,
Od której dzieli go tylko sklepowa szyba
Lub książką z piękną okładką
Czy dorodnym jabłkiem w koszyku na targu

Płodzi potem na swoim łonie
Witraże, z fragmentów wspomnień
Atramentem marzeń i domysłów
Zapisuje carte blanche pragnień

Takiego człowieka można porównać
Do pustyni, właśnie moczonej deszczem
Czy do wymalowanego kamienia
Zabranego z pobliskiej drogi by był częścią ogrodowego skalnika

Potem przychodzi chwila spokoju
A wraz z nią niski głos rozumu
Nawołujący do opamiętania, to znaczy próby zwątpienia
W to, czego nie może objąć swymi twardymi dłoniami

I oto właśnie zalążek poznania
Próba odkrycia prawdy, wcześniej jakby ukrytej
W puszczy domysłów, w górach insynuacji
O szczytach niedostępnych dla tych, co nie odrywają swych stóp od ziemi

Może dlatego tak często mylimy miłość do drugiego człowieka z fantazją
Bo pragniemy kochać a jednocześnie brak nam chęci by wytężyć swój wzrok i spojrzeć gdzieś dalej,
Potem boimy zanurzyć się w tajemniczej rzece wnętrza
Bojąc się, że zamiast pławikoników, ujrzymy w niej flądry




Fascynacja jest wiarą
W to, że w człowiek jednak może osiągnąć więcej niż mu się zdaje
Jego dłonie, nie są tylko mapą różnych linii
Lecz mogą dotknąć zarówna jądra Ziemi jak i Księżyca
Uniknął grzechu pierworodnego
I zna drogę do pierwotnego raju

autor

utkanyzmarzenia

Napisany: 2013-05-03 Dodano: 2013-05-04 14:47:45

Ten wiersz przeczytano 1365 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie