Kilka zwyczajnych mebli.

Stratne co ludzką myślą udomowione

A co , gdyby powrócić myślami w tamte,
poranne i noce seanse.
Kubek herbaty, spisane tytuły i kwiaty, romanse.
A co gdyby odwrócić twarz,
jak palto na druga strofę.
Oddać Bogu chwil tyle,
zapłakać, powiedzieć PROSZĘ.
Nie wiedzieć odtąd imion,
numerów ,ciągów.
Żyć blisko a daleko,
jeździć w tym samym pociągu.
Wymieniać spojrzenia, dotąd
jakby bliskie.
Wśród zgiełku mknąc razem,
w dźwiękach z ust i gwizdkiem.
Mieć dzieci, rodzinę i dom, las ogródek,
kilka kredytów, wspomnień cały pakunek.
Nie bez znaczenia los- rzucający różę,
po Tobie żyć, nie pamiętać, ale rozumieć.
A co gdybym, nie chciał odpowiedzi znaleźć,
nie oglądać filmów, nie uprawiać balet,
nie dotykać ziemi, chmur nie zjadać wcale,
być jednością piękną –świecić w nocy w chwale.
A co gdybym-nie powiem,
To jedno nieznaną przystanią,
żyje więc nadzieją .Czekam-Anioł.

autor

kaznodziej

Napisany: 2011-02-25 Dodano: 2011-02-25 23:25:47

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie