Kim będę, gdy będę umierać?
Wciąż i wciąż
z namaszczeniem
niestrudzenie
Poprawiając i udoskonalając
by być gotową
na ten wyjątkowy dzień
Pytam:
Kim będę
gdy będę umierać?
Jak staro
jak obco
o ile doskonalej?
Kim będę
gdy będę umierać?
Jak długo przyjdzie usychać
nim trafi szlag
ostateczny?
Fascynuje mnie to
(chociaż pewnie nie powinno)
i w pewien sposób
nie mogę się doczekać
Kim będę?
I jeszcze...
Trochę to smutne
że jeśli ktoś nas w ogóle zapamięta
to jako starców
których wcale nie znamy
autor
nattallie___
Dodano: 2009-02-16 16:34:04
Ten wiersz przeczytano 782 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
będziesz sobą;)
I chyba dobrze że nie wiemy
lepiej nie wiedzieć , i tylko mieć nadzieję , że jako
starców nie wcześniej ++
Po co myśli o śmieci szalone? Będzie co nieuniknione.
podoba mi się. łądnie;)
sama refleksja życiowa - samo życie....