KLAUSTROFOBIA ŚWIATA...

Klaustrofobiczne chmury nad moim niebem...
Ograniczają me rozwinięte skrzydła...
Zakleszczają w wielkim strachu samotności...
Zmynduryzowanego bogactwa myśli...
biegnące uliczkami skandale rozwiązłości...
Tęskniące palce dotykają woni cudownej smaku...
Byś mógł mnie pamiętac w gościnności moich pragnień co dnia....
Bo żaden światowy wynalazek nie odda mych pragnień...
Nie daruje ci kawałka mnie, póki sam uśmiechu i szeptu nie zechcesz zaznac....

...i tak już zostanie w odezwie na Twoje wołanie....i moje pisanie.... 3.01.2007r.

autor

Marsell

Napisany: 2006-12-31 Dodano: 2007-01-03 23:35:55

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie