Klucz

Idąc przez park przypadkiem…
Usiądź na ławeczce i wsłuchaj się w milczenie
Pochwyć puste, niewidzące spojrzenie,
Podsłuchaj bieg życia ukradkiem

Piękne kasztanowe jeszcze miała włosy
Gdy żołnierz z hakowatym krzyżem pokrytą opaską
Zwiastującą szczęście – hipokryzji maską
Stłumił bezbronnej rodziny odgłosy

Choć teraz kruchutkie i siwe
Nigdy nie wyrzuci z pamięci kupidyna
Od strzały zginęła miłość jedyna
Obwinił…zbyt mocno napiętą cięciwę

Łzy również nie uroniła
Gdy odszedł bożym wyrokiem
Syn jedyny… przed pierwszym krokiem
Została po nim wewnętrzna siła

Nie przysłuchiwała się tęczy taktom
Nie dlatego, że pecha królowa
I uciekała jej wspaniale kolorowa
Lecz skryta była za kataraktą!

Zawsze na jej polu żniwiarze czarni
Nie była kowalem swego losu
A jednak uporem wstającego kłosu
Wykuła klucz do Pana owczarni

Więc jeśli chcesz u trzonu świeczki
Zostać wysłuchanym jak ta staruszka
Wstań odważnie rankiem z łóżka
Już od cierpienia nie szukaj ucieczki!

autor

Kordeus

Napisany: 2007-06-13 Dodano: 2007-06-15 16:19:04

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie