***Kobieto puchu marny, Ty...

Do broni młodzi przyjaciele!
Pochwyćmy miecze w dłoń,
Szablę, co chciała przebić skroń
Ubroczmy w niewinnym ciele,

Niech grają organy w kościele;
Zemstę obwieszczając krwawą,
Tych co stali się marą
Przez wasze szatańskie wesele.

Do broni młodzi przyjaciele!
Pokażmy naszą moc.
Czarna, mglista noc
Ślady zbrodni zaściele.

Któż przeciwstawić się zdoła?
Ból w sercu zrodzony,
Na ból ludzki zostanie przechrzczony.
Kogo wtedy na pomoc przywoła?

Do broni młodzi przyjaciele!
Szatańską rodzimy siłę,
Co każdego obróci w perzynę;
Czaszkę i kości w rękach mielę.

Żądza krwi i zemsty!
Ostatnia wasza wybiła godzina,
Niebo i piekło was przeklina...
Od waszych ciał ugór gęsty...

Do broni młodzi przyjaciele!
Jeszcze jedna niewdzięczna zjawa
Pali nasze dusze niczym lawa.
Zabijmy ją! Niech cierpi tak wiele...

Niczym Syzyf w Hadesie.
Niech wie co to rozpacz i wzgarda.
Bawmy się! a dla niej nasza pogarda;
Życie radości już jej nie przyniesie.

...

autor

fAcet_07

Napisany: 2005-12-17 Dodano: 2009-06-13 12:47:07

Ten wiersz przeczytano 1938 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie