Kochający wiatr
Wszyscy przemijają...
Przechodzą nie zauważając mnie
Mojego zycia
A ja tak bardzo żałośnie
łapię je a ono ucieka
Podejdzie do mnie czas
Zatrzyma się
Bym mogła wstać
Podnieść kilka snów
Kilka marzeń, kilka perełek łez
Czas dla mnie się zatrzymał
Przechodzę więc na drugą stronę ulicy
Nie zabierając już biletu na powrót.
Spoglądam ostatni raz.
W stronę tego dna
Tego co kiedyś moim domem było...
Wiatr delikatnie głaszcząc moje włosy
Nie pozwala mi zawahac się znów
Wieje w stronę tych drzwi.
Drzwi nieba.
Pragnąc gorliwie tylko mojego uśmiechu
Tak bardzo potrzebnego mu do własnego
szczęścia
Odeszłam..
Nie pozostało po mnie kilku snów,
zwyczajnych marzeń
Zostały tylko perełki łez, tańczące z
ukochanym wiatrem
Będe tęsknić.. Po drugiej stronie ulicy już
go nie ma
Tego samego jedynego wiatru pachnącego
miłością
Anima vilis...
Komentarze (1)
Masz fantastyczną wyobraźnię, talent docierania do
ludzi, możesz być kimś kogo się uwielbia i szanuje...
Jesteś w dole, ale pomyśl ile już czasu straciłaś...
jest sposób żeby sobie poradzić: czy już obudziłaś w
sobie pragnienie zrobienia czegoś? Spróbuj. Warto. Dla
mnie Twoje wiersze są bardzo poruszające. Jakie byłoby
to cudowne przeżycie, gdyby tak traktowały o czymś
przejmująco radosnym, miłosnym lub erotycznym... +