Kocham, nie powiem.
Choć niezakochana i nie zakochana... dedykuję. Wam, zakochanym.
Kocham, nie powiem.
Tak bardzo mocno jak księżyc gwiazdy.
Jak rzeka swoje krople.
Jak drzewo swoje liście.
Jak jesień kocha swój deszcz.
A ty jak mnie kochasz?
Jak słońce. Jak trawę.
Jak połysk potoku latem.
Jak radość i miłość.
Jak najcenniejszy brylant.
A dlaczego mnie kochasz?
Bo myślę.
Bo marzę.
Bo czuję.
A dlaczego myślisz, marzysz i czujesz?
Bo mnie nauczono.
Jak się tego nauczyłeś?
Myślenia nauczył mnie wiatr.
Marzenia nauczyły mnie gwiazdy.
Czucia nauczył mnie chłód.
A ty jesteś chłodnym wiatrem gwieździstej
nocy.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.