Kochamy cudzą krew. Ogólnie...

Jest taka planeta, tam ludzie czują się najwyższą rasą,
i z buta zabłąkanym psom. I futro z norek określa poziom klasy.
Jest taka nacja, co kocha krew. Pod warunkiem, że jest cudza,
swojej nigdy dość. Ale patrzeć na sensację. To dopiero draka! I nigdy się nie znudzi.
Są takie mapy, które zawsze będą krwawić, choćby posłać w te rejony milion modlitewników,
bo czasem ludzie mają gdzieś krew braci, których nie widzą.

Ogólnie nie jest źle, cztery pory roku i wczasy w górach,
ogólnie kochasz życie. Coś się jeszcze uda, coś dokupisz za bony, coś wyprosisz u Boga, który czyni cuda.
Nie masz tyle sił, by zmieniać świat i tamować rany wszelkich niepotrzebnych ofiar,
więc po co o tym gadać. Najlepiej nie myśleć o wojnach i cudzych bólach z drugiej strony globu.
Najlepiej wcale się nie zastanawiać, choćby trupy leżały pod stopami,
bo każdy ma swój własny plan. Tak mało czasu, trza biec i nie dać się doganiać.

I gdybyś otworzył flachę piwa, a krew w niej będzie, to chyba Bóg ci się objawił,
a gdy ktoś padnie martwy u twych stóp, odsuniesz się, by nie ubrudzić niedzielnej marynarki.
Choć z drugiej strony, niech wstąpi przed kamerę ten, co sam się pokaleczy,
oburzysz się i pukniesz w głowę. I pójdzie po linii tysiące sms - ów.
Bo kochamy flaki, prowokacje i cudze schizofrenie,
gdzieś w głębi nas nie milkną potwory. Gdzieś w głębi nas Kain pastwi się nad Ablem. Jest taka planeta, co się nazywa Ziemia.

autor

rebel

Napisany: 2010-11-21 Dodano: 2010-11-21 07:15:39

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie