O kochaniu

ot tak to widzę ...

Czy kochanie to tylko Boża iskra
Co rozświetla widnokrąg uczuć jasnym płomieniem
Wzbudza w duszy stany nieokiełznane
Chęć dawania i brania
Chęć miłości i posiadania
I czy to wszystko można tak pogodzić
Nie będzie szkodzić
Splot tych wszystkich chęci
Miłość- a pożądanie nęci
Rozpala instynkty
Co drzemią głęboko świadome swoich praw
Budzą się ciągle w gorących głowach
Przerażeniem ogarniają duszę
Ta bowiem płacze
Bo ona niezniszczalna, niezwyciężona
Ustępuje – bo sercem czuje

Czym kochanie w miłości
A czym miłość w zazdrości
Czym przewrotność i zdrada
Czym jest życia kaskada
Kto układał te puzzle
Że to wszystko tak różne
Czas i miejsce w przestrzeni
Czy to da się dziś zmienić
I inaczej tę całą układankę ułożyć
Poprzekładać fragmenty w inną całość to złożyć
Inną barwną opowieść stworzyć tak od niechcenia
Bowiem to co stworzymy to już kwestia sumienia
Sumienia co się rodzi i żyje z kochania
Bo dla niego jest warto usiąść do układania.

autor:inspektorek

autor

inspektorek

Napisany: 2006-10-18 Dodano: 2006-12-22 14:25:47

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie