KOLEJNY POZIOM ŚWIADOMOŚCI

wbity w zmurszały sufit
siniejących zmarszczek nagrzanego powietrza
rzęsami zaznaczasz ścieżki
w samotności przebyte

gęstwiną barwy różnorodnie nasyconej
między włóknami zagruntowanego płótna
oddychasz zapachem terpentyny
czekając na utrwalenie
błyszczącą warstwą werniksu

wypełniony świadomością
pustelniczego życia
bunt usiłujesz ogniem wzniecić
by pożarł materiał który
toksycznym syntetykiem
być się wydaje

w walce sam

śnieżną chorągiew rzucasz przez ramię
upokorzony wracając do tkaniny
ostatnie spojrzenie za siebie

brakuje sił

a powłoka ochronna mdli
zachwytem oglądających

autor

beti027

Napisany: 2007-06-20 Dodano: 2007-06-20 20:42:36

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie