Kolekcja powiek zapłakanych...

Wiersz dedykuję ludziom, którzy myślą, że są aniołami...

Nigdy nie widziałam
Gdy płacze ktoś bliski
Gdy przymyka powieki
I strach w nich przetrzymuje
Gdy dusza kona
Gdy dni uciekają
W niemych uśmiechach zdrawdliwych ludzi
Którzy pocieszają
Myślą, że są wielcy
Ukoili duszę
Kolejna do kolekcji
Strapionych umysłów
Powiek zapłakanych...

Jeden dobry czyn nie sprawi, że nauczysz się latać, że będziesz już dobry na wieki...

autor

_Piżamka_

Dodano: 2005-05-10 14:35:36

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie