Koło zębate

Po ciszy słodkiej
życia codziennego
gwarze plotek
uśmiechów przy obiedzie
tradycyjnym
Nagle jak zawsze
przetacza się koło zębate
toczy toczy
zazębia
Bum!

Wtedy znowu wysypuje się nieostrożnie
sól z solniczki
dziecku co się zamyśliło
i wielki ryk ciszy!

Ach! jakie okropne te krzyki- myśli zlęknione dziecko
Ale podnosi wysoko głowę
mówi spokojnie że to nic takiego
i zaraz stara się uprzątnąć
sól
wśród zimnej ciszy

Ale dłonie aż się trzęsą z chłodu
lodowacieją powoli
jeszcze bardziej niż poprzednim razem
Brr

Dziecko spokojnie
chowa je do kieszeni
tam już cieplej i wzdycha z ulgą

Cisza jednak nie ulega tak łatwo
wciąż rani goła delikatną skórę
Brr

A granulki soli tak leżą
dawno zapomniane
przykryte już innymi ziarenkami
kurzem
i wciąż ugniata je
toczące się koło zębate
coraz cięższe

Dziecko je widzi
a uciekając do swoich kieszeni
wciąż marzy o cieple prawdziwej ciszy

autor

Avriesal

Napisany: 2008-05-02 Dodano: 2009-06-02 18:18:57

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie