kolor betonu...

...jest piękny jak błyszczące pancerze żuków w blasku zachodzącej zimy o 17 wieczorem

Równolegle powbijane żyletki bloków
rżną beton ciężarem zmartwień,
wtopionych w fundamenty.

Kioski ruchu, jak w atomowej miarce
odliczają po dwieście kroków,
tym którym nie chce się już liczyć.

Idziesz z głową cięższa niż wczoraj,
o cala zdobyta wiedze, i gumę do żucia.
Starasz się nie nadepnąć
na pęknięcia w chodniku,
bo boisz się
upadku w otchłań.

autor

plato

Dodano: 2007-01-23 08:23:36

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie