KOMUNIKAT

świerzbią mnie paluchy wykorzystać potencjał ukrytej
kostuchy;

KOMUNIKAT

noc uśpiła dzień
na warcie stał księżyc
i chyba przysnął.
budzi mnie komunikat:
”proszę się udać do schronu”

chcę biec lecz trwoga
spętała nogi
wciska pod łóżko
znieruchomiałam

stąpanie buciorów
odlicza schody
ostatni stopień
zatrzymał

przy drzwiach
kopniak toruje drogę
zaglądają kamasze
pod łóżko

czy mnie widzą
nie wiem -
trwa wybuch
wrześniowy

Oby taki sen nigdy więcej się nie ziścił! Oby w tych
miejscach, gdzie wojna wciąż jest rzeczywistością
nadszedł w końcu świt nowego lepszego świata. Kiedy w
końcu ludzie uwolnią się od tego obłędu! pozdrawiam

Niezły wiersz na 1 września. Jednak w tym wypadku
czasownik "zatrzymywać" powinien mieć postać zwrotną:
"zatrzymuje SIĘ". Inaczej jest to ewidentny błąd
gramatyczny.
Pozdrawiam serdecznie.

Na szczęście to tylko sen, wspaniale napisany wiersz,
cieplutko pozdrawiam :)

Dobry przekaz. Wiersz wciąga czytelnika.
Pozdrawiam

Tak dobrze że to sen tylko :)
aż trudno sobie wyobrazić, że tak było i ludzie w nocy
uciekali do schronów:) Pozdrawiam Grażynko ciepło:)

Piękny wiersz, dobrze że pamiętamy
o naszej historii.
Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam serdecznie.

Ciepło przed zaśnięciem pomyśl, obudź słodkie myśli,
uśmiechnij się i zamknij powoli powieki, a wtedy
będziesz śnić bombardowanie najpiękniejszych marzeń
:-) Śliczny "motyl".Zmusza do refleksji.Pozdrawiam i
uśmiech zostawiam :-)

Ciężki sen... Pozdrawiam :))

...to pod wpływem wiadomości ze świata ...

dramatyczny sen przerwany aby zerwać akcję
bardzo ciekawy zapis poetycki
pozdrawiam

Też powiem jak "karat " .Pozdrawiam serdecznie

Straszny sen, tak realnie oddany słowem! Pozdrawiam!

Skądś znam ten sen może troszkę w innym świetle. Ale
przesłanie to samo. Oby nigdy tak nie było

Jak to dobrze, ze to tylko sen.
Wiersz dobry, sugestywny.
Pozdrawiam:)