Koniec miłości

Nie widać już uśmiechu na jego twarzy
Co dzień obserwuję złe samopoczucie
Wciąż wierzę, że uczuciem mnie darzy
Po chwili wiara przemienia się w smutek

Jestem pewna, że on już „tego” nie czuje
Przytulając mnie, myślami jest daleko
Moje emocje z wielką łatwością ignoruje
Akceptując wyłącznie siebie samego

Obiecałam sobie, że nigdy na to nie pozwolę
Zarzekałam się na śmierć własnej matki
Lecz teraz moja wiara ugrzęzła w ciasnym dole
Uległam rzekomym przyjemnościom tej gratki

Małe kłamstwa skutecznie ranią moje serce
Niby mnie kocha, lecz tak naprawdę udaje
Teraz, gdy jestem gotowa na wiele więcej
Słowo „miłość” okoniem w gardle mi staje

On też obiecał, lecz zupełnie co innego
Uwierzyłam we wspólne życie aż do śmierci
On zawsze zgrywał człowieka pokrzywdzonego
A ja czułam coraz mocniejszy ból w piersi

Uzbierałam trochę sił, by wygrać tą walkę
Lecz po chwili ogarnęło mnie załamanie
Odgrywając wciąż rolę zwykłej kochanki
Znudziłam się tym wiecznym oczekiwaniem

Dziś jestem pewna, że miłość nie istnieje
Dostałam na to kolejny dowód od życia
W mym złamanym sercu zimny wiatr wieje
A moje emocje już nigdy nie wyjdą z ukrycia

Dedykuję wiersz samej sobie, ponieważ jedyna bliższa mi osoba systematycznie usuwa się z mojego życia...

autor

Catcher1813

Napisany: 2014-12-05 Dodano: 2014-12-05 00:12:15

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie