Koniec Roku(Sylwester)

Ten wiersz to opowieść o części mnie.Urodziłem się w koniec 1984 roku,w życiu trochę razy mi sie juz fartnęło a to jest podziękoanie za to ze urodziłem się tego a nie następnego dnia.

Powoli w zenicie,bezgłośnie rozrasta się noc

a na niebie z umarłych powstaje przecudne stworzenie.

Jego usta,oczęta i włosy barwnie rozbłyskują sięna ciemnym tle.

Nad głowami-wysoko na chmurach górze

wybucha Jego radość owianawielkim uśmiechem.

Radość lśni gdy Bóg Ojciec gasi słońca lampkę,

gdy kończymy bezlitośnie coroczny czasu bieg.

On wtedy do góry podnosi każda swą brew,

nie pozostawia po sobie łez,idzie przed siebie-daleko hen.

Żyje krótko,lecz wykwintnie płonie i długo gasnie.

Dzięki Niemu,żegnamy się z poprzednim rokiem

radosnym petard pohukiwaniem,wrzeszczymy do niego-pa Kochanie.

Dziękuję Ci Sylwestrze,żes jest przy mnie,bo przy Tobie czuję się weselej;

urodziłem sie w Twe 1984 zmartwychwstanie

niestety wtedy Cię nie ujrzałem nawet nie widziałem Cię przez szpiatala szybę,

ale przez 19 lat bardzo Cie pokochałem.

Gdy puszczasz do mnie oczko błękitnym fajerwerkiem

czuję sie najszczęśliwszym na Ziemii człowiekiem.

autor

Conrradus 1984

Napisany: 2004-12-31 Dodano: 2005-01-14 02:35:10

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie